Η Απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου για τις Απομακρύνσεις του Τραμπ
Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ παρείχε μια σημαντική νίκη στον Ντόναλντ Τραμπ τη Δευτέρα, επικυρώνοντας τη χρήση ενός νόμου του 1798 o οποίος παραδοσιακά εφαρμόζεται σε περιόδους πολέμου. Αυτή η απόφαση επιτρέπει στον Τραμπ να απελάσει γρήγορα φερόμενα μέλη συμμοριών από τη Βενεζουέλα, στο πλαίσιο της σκληρής μεταναστευτικής πολιτικής που επιδιώκει. Η περίπτωση αυτή αναδεικνύει τις νομικές προκλήσεις που σχετίζονται με τη χρήση παλαιών νόμων για σύγχρονα ζητήματα.
Το δικαστήριο αντλεί τη σημασία της απόφασης του από το γεγονός ότι ικανοποίησε το αίτημα της κυβέρνησης, κατά του Αμερικανού δικαστή Τζέιμς Μπόασμπεργκ. Στις 15 Μαρτίου, ο Μπόασμπεργκ είχε μπλοκάρει προσωρινά τις άμεσες απελάσεις που βασίζονταν στην επίκληση του Νόμου για τους “Ξένους Εχθρούς”. Αυτή η απόφαση ελήφθη ενώ είχαν ήδη ξεκινήσει οι νομικές διαδικασίες.
Ο Τραμπ, όντας επικεφαλής της κυβέρνησης, είχε επικαλεστεί το Νόμο για τους “Ξένους Εχθρούς” για να προχωρήσει στην άμεση απέλαση φερόμενων μελών της συμμορίας Tren de Aragua. Ο νόμος αυτός, περισσότερο γνωστός για την εφαρμογή του κατά των Ιαπώνων, Ιταλών και Γερμανών μεταναστών κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εγείρει ερωτήματα σχετικά με την ηθική και νομική του εφαρμογή στη σύγχρονη εποχή.
Μια νομική προσφυγή που χειρίστηκε η Αμερικανική Ένωση Πολιτικών Ελευθεριών είχε ως στόχο να μπλοκάρει τις απελάσεις, με εκπροσώπους προσφευγόντων από τη Βενεζουέλα. Αυτοί ισχυρίστηκαν ότι η εντολή του Τραμπ υπερέβαινε τις εξουσίες του, καθώς ο Νόμος επιτρέπει τις απομακρύνσεις μόνο σε περιπτώσεις κηρυγμένου πολέμου ή επιθετικών ενεργειών κατά των ΗΠΑ. Η εκτίμηση αυτή θέτει υπό αμφισβήτηση τις νομικές βάσεις της κυβερνητικής πολιτικής.
Ο Νόμος για τους “Ξένους Εχθρούς” εξουσιοδοτεί τον πρόεδρο να κρατά και να απελαύνει άτομα που θεωρούνται ότι είναι επικίνδυνα για την εθνική ασφάλεια, υπό συνθήκες πολέμου. Ωστόσο, η εφαρμογή του για τη συγκεκριμένη περίπτωση αναδεικνύει την αλληλεπίδραση δικαιωμάτων και εθνικής ασφάλειας στη σύγχρονη πολιτική σκηνή.
Ο Μπόασμπεργκ, ο οποίος διορίστηκε από τον Δημοκρατικό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, μπλόκαρε τις απελάσεις προσωρινά, επιτρέποντας ωστόσο σε δύο αεροπλάνα που είχαν ήδη απογειωθεί να μεταφέρουν 238 άνδρες από τη Βενεζουέλα στο Ελ Σαλβαδόρ. Οι εκτροπές αυτές εν ολίγοις σχολιάζουν τη διαχείριση των πολιτικών αποφάσεων που σχετίζονται με μετανάστες και τους κίνδυνους που ενδέχεται να προκύψουν από αυτές.
Η κυβέρνηση Τραμπ αντέτεινε ότι η απόφαση του Μπόασμπεργκ ζημίωσε πλήρως την εξουσία προεδρικής λήψης αποφάσεων στον τομέα της εθνικής ασφάλειας. Μετά από την εξέλιξη αυτή, ο Τραμπ κατήγγειλε δημόσια τον Μπόασμπεργκ, χρησιμοποιώντας σφοδρούς χαρακτηρισμούς για να τον περιγράψει.
Ο κύκλος του Δικαστηρίου της Ουάσιγκτον επιβεβαίωσε την απόφαση του Μπόασμπεργκ σε μια έντονα αμφιλεγόμενη ακρόαση, με τον δικαστή Πατρίσια Μίλετ να παρουσιάζει ερωτήματα για την αξιοπιστία της διαδικασίας. Παρά την αντίθεση των νομικών παραστάσεων, πολλοί από τους απελαθέντες μετανάστες δηλώνουν αθώοι και καταγγέλλουν ότι οι αμερικανικές αρχές τους παρέβλεψαν λόγω επιφανειακών στοιχείων.
Σίγουρα είναι μια περίπλοκη υπόθεση που εγείρει ζητήματα όχι μόνο νομικής υφής αλλά και κοινωνικής δικαιοσύνης, τα οποία θα έχουν επιπτώσεις στον τρόπο διαχείρισης της μετανάστευσης στο μέλλον καθώς και στη συναφή νομοθεσία που θέτει το κράτος.